Op 2 juli is op een onvoorstelbare brute wijze een eind gekomen aan het leven van Caroline Bakhuys. Op het verkeerde moment, op de verkeerde plaats, de verkeerde tegengekomen.
Caroline kwam via haar toenmalige man Jan Verheyen in de jaren tachtig bij de ZAC. Jan ging afbouwen als voetballer. Natuurlijk zei haar achternaam Bakhuys direct al veel. Later, in de jaren negentig, kwam Jan terug als trainer en was Caroline ook weer terug bij de ZAC.
Maar Caroline was zo veel meer dan de echtgenote van Jan Verheyen.
In 1998, ter gelegenheid van het 105 jarig jubileum va de ZAC, organiseerden Henk Twerda en ik onze eerste Musivue. Caroline maakte deel uit van die cast. Ze zou in totaal in vier Musivue’s gaan spelen. Altijd trouw in de afspraken, nooit verzaken en vooral meedenken in dat creatieve proces.
Maar Caroline was zo veel meer dan een deelnemer aan Musivue’s.
In 2023, het Beb Bakhuys jaar (100 jaar geleden werd Beb lid van de ZAC), was zij het aanspreekpunt namens de familie. Dat heeft ze genuanceerd en zorgvuldig gedaan. Niets werd door het verleden groter, maar ook niets werd onnodig kleiner gemaakt.
Maar Caroline was zo veel meer dan het nichtje van Beb Bakhuys.
Caroline was een goed en integer mens. Scherp als het moest, humor als het maar even kon. Het zat haar op verschillende vlakken in het leven niet altijd mee, maar die lach, die heldere ogen, die bleven. Levenslust heet dat.
Haar betrokkenheid bij anderen was groot. Als je een uur met Caroline sprak, ging het daardoor tachtig minuten over jou.
Op 2 juli is de wereld een fantastisch mens verloren en is de ZAC een ambassadrice kwijt.
Laten we proberen als vereniging de nabestaanden niet te vergeten. Een belletje, een bloemetje, een kaartje, een afspraakje. Gewoon doen!!
John Kuyer