Cookie beleid ZAC

De website van ZAC is in technisch beheer van VoetbalAssist en gebruikt cookies. Hieronder de cookies waar we je toestemming voor nodig hebben. Lees ons cookiebeleid voor meer informatie.

Functionele cookies

Voor een goede werking van de website worden deze cookies altijd geplaatst.

Analytische cookies

Google analytics Toestaan Niet toestaan

Marketing cookies

Facebook Toestaan Niet toestaan

Zwolsche Boys 7 - ZAC 4

Zwolsche Boys 7

3 - 7

ZAC 4

Competitie

Mannen, 4, Groep 1 31

Datum

29 augustus 2015 14:30

Accommodatie

Onbekend

De voorbereiding

Vanwege een steeds terugkerende blessure heb ik vorige week niet mogen spelen. Maar daardoor heb ik de hele week nog intenser naar een nieuw hoogtepunt in mijn carrière toe mogen leven: mijn eerste officiële wedstrijd voor ZAC. Mentaal zat het dus wel goed, fysiek was nog wat minder. Donderdag zijn we weer flink afgebeuld op de training, dus vrijdag had ik behoorlijk last van spierpijn. En wat is er nou beter voor je spieren dan ze eens lekker los te schudden in de lokale dancing? Blijkbaar was ik niet de enige met spierpijn, want meerdere teamgenoten hebben zich bij de kroegentocht aangesloten. Namen hoef ik niet meer te noemen, omdat we in de Vier Jaargetijden de harde kern tegen het lijf liepen. Onder invloed van een flinke lading Grolsch heeft hij zijn telefoon altijd paraat om een paar onthullende kiekjes te schieten. Gelukkig is 'op vrijdagavond de stad in' na een pittige discussie aan het begin van het seizoen geschrapt van de boetelijst, dat scheelt mij alvast een stuk of vierentwintig boetes. De Grey Goose bleef achterwege, maar vanaf dat moment was het wel hopen dat ik de volgende dag geen Waandersje zou flikken, anders kon ik alsnog dokken. Uiteraard had ik ook voor het dansen al mijn tas ingepakt, inclusief het @Succes inloopshirt. Dat vergeet je geen tweede keer, #boetepot.

De wedstrijddag

Gelukkig was de wedstrijd niet op het ongebruikelijk late tijdstip van 16:30 gepland, maar netjes om 14:30. Ik had namelijk voordat de wedstrijd begon al dorst. Volgens Rein ben je dan al te laat: "Als je dorst hebt is het te laat Nestlé." Ik had donderdag op de training dan ook het voorstel gedaan om zaterdagochtend bij mij thuis alvast te gaan indrinken, maar ondanks een flink aantal toezeggingen kwam er niemand opdagen. Ik had de draaiorgelman nog wel gevraagd om extra dicht onder mijn raam te komen staan voor een beetje extra gezelligheid. Vreemd, want bij Ons Café zijn ze altijd wel te vinden en daar wordt ook altijd van die k*tmuziek  gedraaid. Toch jammer, zo'n team dat niet de volle honderd procent geeft. Nu weet ik ook hoe Rein zich regelmatig voelt, eigenlijk zouden we hier ook een boete voor moeten opstellen.

Dan maar nuchter richting Jo van Marle. Dit keer op m'n dooie gemakje, omdat ik dankzij een tip van Mart - die trouwens altijd alles weet - tegenwoordig die oneindig lange Zwarteweg kan vermijden. Dat scheelt zoveel dat ik thuis zelfs nog heb kunnen ontbijten. De naar binnen gewerkte energie zou ik later op de dag nog goed kunnen gebruiken.

De wedstrijd

Omdat alle velden van de Boys volledig vol gepland waren moesten we warmlopen op ons eigen veld 4. Gelukkig maar, nu stonden we niet zo voor paal met onze ladder-oefeningen. Daarnaast moest ik het rustig aan doen, want ik mocht aantreden als rechter centrale middenvelder. Rein had na een paar trainingen en een oefenduel namelijk vrij vlot vastgesteld dat ik geen verdediger ben, ondanks het feit dat ik mijn hele voorgaande carrière altijd in alle opzichten de laatste man ben geweest.

Nu hoor ik het jullie denken: "Moet je als mid-mid bij het 4e dan niet juist de meeste meters maken?" Nee, in dit geval niet. De Boys hadden vorige week namelijk met 10-1 aan de broek gekregen en het plan was dat we alleen maar zouden aanvallen vandaag. Toch wist ik het nog te verkloten, want al na tien minuten had Rein er genoeg van en moest ik van plek wisselen met laatste man Cavani. Die mocht zijn naam eer aan doen en verder naar voren gaan spelen.

Vanaf toen ging het opzich prima. Ik denk dat de Boys onder de indruk waren van onze nieuwe tenues, want ze raakten geen knikker en schoppen deden ze ook al niet. Binnen no-time was het 0-6. Wie er precies gescoord heeft weet ik niet meer, dat valt vast zo direct terug te lezen in de comments. Ikzelf was te druk met het rouwmoment en rende al voor de bal het net raakte terug naar mijn positie om weer klaar te staan voor de aftrap. Ik had een paar goeie momenten en één grote blunder. Op het moment dat ik weer eens mij knie verdraaide viel ik achterover en maakte daarbij hands. Gelukkig wilde scheidsrechter Mark Jan het niet zien gebeuren. Dat was ik nog vergeten te vertellen. Blijkbaar hebben ze bij de Boys geen boetepot, want de scheids kwam zonder voor vervanging te zorgen gewoon niet opdagen. Van beide teams zou er dus iemand een helft fluiten. De eerste helft ging dat prima, John vond dat Mark Jan goed floot. Achterin hield Luuk de nul en ik had nog een mooi één-tweetje met Wisse waaruit een perfecte pass op Justin volgde. Niet exact de oefening waar we zo intens op getraind hebben, maar die hoeft gelukkig ook niet iedere keer terug te komen. Ik heb de beelden nog niet terug gezien, maar dit geeft vertrouwen.

Toch werd ik in de rust gewisseld, wat ook weer niet zo erg is. Zo was ik weer terug op mijn basispositie. Aan de tweede helft wil ik niet teveel woorden vuil maken, we hebben hem met 3-1 verloren. Omdat de nieuwe shirts al korte mouwen hebben konden we ze niet opstropen, vandaar dat de FEU zijn broekspijpen maar opgestroopt had. Erg modieus zag het er niet uit, maar die jongen geeft tenminste alles voor het team. Behalve als hij moet betalen vanwege 'vergeten af te melden voor de wedstrijd'.

Het was trouwens erg warm zaterdag, maar gelukkig had Jelle dit keer wel de bidons meegenomen. Nu kon ik toch iets drinken voordat ik dorst had. Waarom komt de rest van het team er toch zo makkelijk vanaf met die boetepot? Waar blijft die definitieve lijst Holke?

Het was trouwens niet alleen maar bagger de tweede helft, want als een team slecht speelt heeft de trainer vaak alleen maar een spel gezien waar hij op kan voortborduren. Dat zie ik regelmatig op TV en aangezien onze trainer ook bekend is van de TV zal hij achteraf ook wel positief geweest zijn over de tweede helft. Zo werd de oefeningsvorm van de training één keer bijna uitgevoerd. Ook het druk zetten op de slechtste spelers van de Boys (eigenlijk het hele team) ging vrij goed. 

Uiteindelijk was ik blij dat de 90 minuten voorbij waren, want ondertussen was de stand 3-7. Achteraf helemaal niet zo erg, want Be Quick heeft gelijk gespeeld tegen SVI. Dus wij gaan aan kop en hebben aankomende zaterdag genoeg aan een gelijkspel. Hopelijk zijn jullie er allemaal bij om te aanschouwen hoe we dat gaan flikken.

Tot zaterdag 14:30 uur (thuis), en namens het hele team bedankt voor jullie support!

Delen

voeg je eigen gadgets toe aan deze pagina!